Μακεδονικοί Έλληνες: Από τον Δαρείο στον Πολύβιο και τα ελληνο-ινδικά βασίλεια

Περίληψη

Τα όρια της αρχαίας Μακεδονίας και οι φυλές και εθνότητες που κατακτήθηκαν και αφομοιώθηκαν πολιτιστικά από τους Αρχαίους Μακεδόνες παραμένουν αντικείμενο επιστημονικής έρευνας και συζήτησης. Οι Μακεδόνες, ωστόσο, καταγράφηκαν στις αρχαίες πηγές από την εποχή του Δαρείου στην Περσία, και του Αισχύλου στην Ελλάδα, μέσα από έργα ποίησης, ιστοριογραφίας, θεάτρου, γεωγραφίας, πολιτικής και θρησκειολογίας ως φυλή ελληνική, με ελληνική λαλιά, με παραδόσεις και δοξασίες ελληνικές, με βιώματα που δεν διέφεραν ουσιαστικά από τους συμπατριώτες τους στον υπόλοιπο ελληνικό χώρο του νότου ούτε και της Aνατολής μέχρι την Ιωνία και την Καππαδοκία, ούτε και της Δύσης μέχρι τη Σικελία και την Ιταλία του Νότου. Είχαν τις δικές τους περιφερειακές ιδιαιτερότητες, το δικό τους πολιτικό σύστημα, τη δική του ντοπιολαλιά, αλλά τα ονόματα και τα έθιμά τους ήσαν κοινά, όπως και η τεράστια δεξαμενή της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς από την οποία αντλούσαν την καθημερινότητά τους. Ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος ο Μέγας αποκαλούσε τους Έλληνες Yaunâ, δηλαδή «Ίωνες» και τους Μακεδόνες ως Yaunâ takabarâ δηλαδή «Ίωνες που φέρουν τα καπέλα του ήλιου». Τα βασίλεια που εμφανίσθηκαν το 311 π.Χ. στα βάθη της Ανατολής, γέννημα των Μακεδόνων συναγωνιστών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αναγνωρίσθηκαν ως «Ελληνο-Ινδικά βασίλεια» από τους ντόπιους Ινδούς, Πέρσες, ακόμη και Κινέζους της Άπω Ανατολής και ως τέτοια μαρτυρούνται στην παγκόσμια ιστορία, διότι για τους λαούς αυτούς της αρχαιότητας ο Μακεδόνας και ο Έλληνας λειτουργούσαν ως ταυτόσημες έννοιες, όπως ο Σπαρτιάτης και ο Αθηναίος. Οι λαοί της Ανατολής δεν ξεχώριζαν εθνικά τους Μακεδόνες από τους υπόλοιπους Έλληνες. Έπρεπε να προκληθεί μία εθνογέννηση με τρόπο εφεύρεσης και κατασκευής στα Βαλκάνια για να αμφισβητηθεί η ταυτότητα του μακεδονικού Ελληνισμού από τους ιδίους, κάτι που αναγνώριζαν Μήδοι, Πέρσες, Ινδοί και Κινέζοι 2.500 χρόνια πριν...